Jeżeli obiekt infrastruktury usługowej jest przystosowany do świadczenia usług dla przewoźników kolejowych i są one realizowane, to infrastruktura nie może mieć statusu prywatnej.
Zgodnie z art. 36a ust. 1 ustawy, obiekt specjalnie przystosowany do świadczenia usług, o których mowa w ust. 2 i 3 załącznika nr 2 do ustawy, w tym do obsługi i utrzymania taboru kolejowego, jest obiektem infrastruktury usługowej podlegającym obowiązkowi niedyskryminującego udostępniania. Natomiast infrastrukturą prywatną jest infrastruktura wykorzystywana wyłącznie do realizacji własnych potrzeb jej właściciela lub zarządcy, innych niż przewóz osób. Jeżeli z obsługi i utrzymania taboru kolejowego korzystają różni przewoźnicy, to nie jest spełnione kryterium definiujące infrastrukturę prywatną z art. 3 ust. 3 ustawy. Nie można zatem mówić o wykorzystywaniu infrastruktury na własne potrzeby właściciela czy zarządcy w sytuacji, gdy jest ona elementem obiektu infrastruktury usługowej. Obiekty takie są bowiem z założenia przeznaczone do świadczenia usług na rzecz przewoźników kolejowych.
Jeżeli jednak obsługa taboru jest prowadzona wyłącznie dla własnych potrzeb jego właściciela, innego niż przewoźnik kolejowy, w celu obsługi jego podstawowej działalności (np. wagony wykorzystywane do zaopatrzenia zakładu produkcyjnego czy wysyłki wyprodukowanych wyrobów), obiekt taki może być zakwalifikowany jako infrastruktura prywatna. W przypadku gdy operator takiego obiektu zdecyduje się realizować obsługę taboru chociaż dla jednego podmiotu zewnętrznego, nie będzie mógł już określić swojej infrastruktury jako prywatnej i będzie zobowiązany świadczyć takie usługi wszystkim zainteresowanym przewoźnikom.